İnsanların üstünde ölü toprağı var sanki, emekli evden çıkmak istemiyor, aldığı maaş belli, kiralar 3 emekli maaşı ediyor.

Ne yazarsam yazayım, Amerika ve İsrail'in dediği ve istediği oluyor. Bizler sadece oy veren insanlar olarak görünen bir düzenin parçasıyız.

Bu arada güzel bir yazı ve güzel şiirler buldum, paylaşmak istedim sizlerle...

   UTANMAK 

Utanmak literatürde “bilinçli bir duygu" olarak tanımlanır. Bu bilinçli davranış şu an aranan bir duygu haline geldi. Neden mi? Çünkü utanmak eylemi de zaman evriminden nasiplenerek bilinçli utanmazlık haline dönüştü.

Toplumumuzun utanmazlığı bu durumun mikro düzeyiyken insanlığın utanmazlığı ise makro düzeyidir.

Gelin görün ki hem mikro hem de makro düzeyde felaket bir noktadayız. Çalanın utanmadığı ama çalamayanın cezalandırıldığı, yalan söyleyenin utanmadığı ama söylemeyenin utandırıldığı ,güçlünün güçlüyüm diye zayıfı yuttuğunda utanmazlığı zayıfın ise zayıf kaldığı gerekçesi ile cezalandırıldığı bir toplumda bir dünyada yaşıyoruz. Ne kadın cinayetlerinden utanıyoruz, ne Soma’dan, ne yangınlardan utanıyoruz ne Narin’den, ne Filistin'den utanıyoruz ne de Afrika’dan. İnsani değerlerimiz yırtık vicdanımızdan azar azar dökülüyor.

Umarım karanlıklara layık gördüğümüz utangaçlık duygumuz tekrar gün yüzüne çıkar, çıkar da insanlığın dünyasında yaşamak nasip olur.

Kendi kendisinden utanmayan, yeryüzünde kimsede utanmaz.

NEŞET ERTAŞ...

***

Meltem Erşan Özdemir..

Kalemim

Bir elim kalem tutuyor hala

Bir elim nasır

Kalemim dökerken içini

Ellerim okşar mısraları

Bir şiir tutturmuşum

Taa içimden en derinden 

Ve

Kalbim kadar temiz olan ayrılmış sayfalara

Nasırlı ellerle yazılan kelamlar

Ağlayan satırlar

Yürekten haykırıyor

Bu istek,bu tutku

Ne gönlümden gidecek

Ne de kalemim beni terk edecek

Yazan:Emine Öztürk

***

Aşkındır benim mabedim

Cemalin ufkuma doğar

Hayal mi ,düş mü gördüğüm

Sevmek sır olmakmış meğer

Gecem gündüzüm kördüğüm

Kokun sinmiş tenime

İşte cennet budur dedim

Dünya zerre yok gözümde

Aşkındır benim mabedim

Bu nasıl bir sevda imiş

Bu canımda mekan kuran

Ölmeye bile değermiş

Öğretti aşkı bulduran

Yazan :Hazal Balat

***

Belki yeniden

Gel desen belki yeşerir yine umutlar

Dokunur yine ellerine ellerim

Sesinle uyanır yine bütün kuşlar

Doğa söyler yine şarkısını

Gel desen siyahlar beyaz olur yeniden

Biliyorum, sesin yine işler ruhuma

Bir şiir olup dokunursun dudaklarıma

Bir karanlıklar geriye

Birde siyahlığını saçlarından almış o karanlık gece

Gel desen kanatlarım çıkar belki yeniden

Gülün rengi

Zambağın kokusu değişir

Hasretin adı vuslat olur

Nazım Piraye'sine kul tanrıya kavuşur

Yazan:Subutay Hüseyin Çolak