Sofralarımızın vazgeçilmezi soğan, her yemekte kullanırız. Soyarız soyarız yeriz. Soyarız soyarız yediririz.

Soğanı, soyarız soyarız, sonra kızgın yağa atarız, yağcılar da para kazansın, sonra tuz atarız kokmasın diye, tuzcular da para kazansın, biraz karabiber atarız, faydalıdır diye, sonra salça atarız, domatesin son hali.

Bu salça bir zamanlar domatesti sonra ezile ezile salça oldu.

Domates, hakkını arasaydı salça olmazdı.

Patlıcan çok yakışır, domatesin yanına.

Patlıcan, çok yeme patlıcan.

Yıllarca hiç vazgeçmedik...

Neden soğanı çok seviyoruz, düşündüm de.

Çok benzer yanlarımız var soğanla...

Çok çabuk soyuluyor, yağa atıldığında sesini çıkarmıyor, bir de lezzet veriyor.

Soğanın, kurusu var, yeşili var.

Yeşil soğan, bir başkadır zaten, beşli demetler halinde satılır.

Kısacası...

Sonunda yine soğana döndük....

***

Yeni yazdığım bir şiirle devam edelim...

Uzattım ellerimi

Dokundum güneşe

Çok soğuktu, üşüdüm

Senin haberin mi yok?

Senden hiç vazgeçmedim

Günaha birgün değmedim

Gecelere boyun eğmedim

Senin haberin mi yok?

Geçmişte ne varsa  unutsak

Neden bu gurur, neden bu yasak

Gözyaşlarım aşka tutsak

Senin haberin mi yok?

Ben sana küstüm

Bu şehir sana küstü

Dağlar sana küstü

Senin haberin mi yok?

Seni sevmek neden imkânsız

Kaldım birden canlı cansız

Ölüyorum burda vicdansız

Senin haberin mi yok?

Cengiz Altınsoy