BUGÜN BU KADAR KOLAY ERMENİ OLUYORSANIZ YARIN NE OLACAKSINIZ? 

Bir Kez de İnsan Olmayı Deneseniz!

Herkes Ermeni, herkes Hrant Dink oldu. İyi de; oldu da ne oldu?

Aslında asıl korkulan/korkulması gereken şey de bu değil mi? Dün lanet ettiğiniz bir durum için bugün sırf gündem o tarafa kaydı diye gözünüzü kapatıp bir anda “akarak”, şimdi mesajını vermeye çalıştığınız o “hoşgörüyü” her taraftan budadığınızın farkında değil misiniz?

Dün Ermenileri tükürüklerinizle boğmaya çalışırken bugün hemen hepiniz bu kadar kolay Ermeni olabiliyorsanız, bu, yarın da aynı kolaylıkla başka bir şey olabileceğiniz anlamına gelmez mi?

Aynı dün olduğu gibi. 

Hani diyorum, duruma göre kabuk değiştirmeyip o “birey olabilen insan” olabilseniz ve bıraksanız Ermeniler kendileri var olsalar, yada farklı olan herkes, oldukları gibi, olması gerektiği gibi...

Her şey olabilme potansiyelinizle aslında “olanların” kendilerini “olması gerektiği gibi” var etmelerinin önünü tıkamayıp, sıradan yaradılışlarını ve varlıklarını bu “karşı duruşunuzla” yüceltmeseniz, yüceltip onların kendi varlıklarını kendileri için bir tehdide dönüştürüp sonra ortalığa “hepimiz şu olduk bu olduk” diye çıkmasanız…

Ve aynı şekilde, siz de kendi sıradanlığınıza sağlam bir şekilde sahip çıksanız ve kendi varlığınızı kutsayıp kimseye tehdit oluşturmasanız.

Hani sadece neyseniz o olsanız. Ve neyse o olan başkalarının da oldukları şeyi en az sizin oluşunuz kadar normal kabul etseniz…

Yani temel bir değeriniz olsa; “İnsan olmak, birey olmak gibi…” Ve bu temel değerin önüne o sonradan eklemlenen şeyleri geçirmeseniz, o temel değer içinde eritip son noktaya getirene kadar anımsamadığınız “saygıyı” daha ilk başta taç yapsanız.

Şimdi hoşgörünüzü abartıp “Hepimiz Ermeniyiz” diye ortaya çıkarak yine birilerinin “Hayır hepimiz Türküz” karşı çıkışlarını yeni bir gerginliğin adı olarak koymasanız… Yani hoşgörü mesajınızı da yine tersten bir milliyetçilik imajına bürümeseniz…

Bugün ölen kişinin Ermeni olmasının “insan” olmasından daha önemli olmadığını anlasanız… Dün başka kimliklere yüklediğiniz olumlu/olumsuz anlamlar gibi. Ölümlere yüklediğiniz değeri kimliklerden ziyade “insan” ortak paydası üzerinden dereceleseniz… Bunu sadece ölüm için değil yaşamla ilgili olana da yapsanız…

Yani her modaya bu kadar kolay uyum gösteren mobil yaratıklar olmak yerine kendinizi “insanlıkta” sabitleseniz ve hoşgörünüz, anlayışınız ve ötekilere teveccühünüz sadece bu kaynaktan beslense…

Ve dönüp de timsah gözyaşları dökmeseniz… Dökülen her gözyaşının “yalan” olduğunu bilmenizden dolayı, vicdanınızı rahatlatmak için abartmasanız… Abarttıkça o aynı kısır döngü içinde debelenmeseniz… At izi ile it izini birbiri ile karıştırıp bu karışıklığı birilerinin varlıklarını devam ettirmesi için fırsata çevirmelerine izin vermeseniz…

Nasıl olur?