Ağzımı bozunca “Ağzını bozdun” diye kızıyorsunuz.

Ama gel de bozma.

Abdullah Gül, Türkiye’deki 2. Cumhuriyetçilerin, rejim düşmanlarının, ordu karşıtlarının oyuncağı haline geldi.

Türkiye’de “Hesaplaşma peşinde” olan bütün “Rahatsızların…”

Gül’ü kullanarak Türkiye’nin bütün köklü kurumlarına saldırıyorlar.

Hele hele Sabah Gazetesi, “Liberalim” adı altında Cumhuriyet düşmanlığının bayraktarlığını yapıyor.

Aslında liberalizmin ne olduğunu bildikleri yok.

Başındaki “Yavruya” abilerinden biri “Sen bundan sonra liberal olacaksın” dediği için “O şimdi liberal”

Ama şaşkın liberal.

Orduya sövmeyi, muhalif düşünceleri karalamayı, muhalefetin ve askerin karşısında durmayı liberalizm zannediyor.

İktidar yalakalığını “Liberalizm” diye yutturuyor. Kim bilir belki kendisi de yutuyor.

28 Şubat döneminde yönetiminde olduğu gazetede yediği herzeleri unutuyor, herkesin de unuttuğunu zannediyor.

Mehmet Barlas gibi gerçek bir liberali kapıya koyduklarını, gazetede fikri kıyım yapanların aleti olduğunu, Genelkurmay’ın poposunu yaladığını unuttuk zannediyor.

Baş kokunca, ayaklar daha da pis kokuyor.

Sabah’ta ikbal peşinde olanlar da “Yol bu yol olmalı” diyip Cumhuriyet’in kurumlarına saldırıyor.

Abdullah Gül yalakalığı, rejim düşmanlığı haline getiriliyor.

Ve bütün bunları yaparken “Biz liberaliz” diye bağırıyorlar.

Kendisi gibi düşünmeyenin düşünme hakkı olmadığını savunmak mı liberalizm?

Türk Ordusunu yıpratmak mı liberalizm?

İktidar olmayanın karşısında olmak mı liberalizm?

Birilerinin yaşam tarzlarına saygı isterken, diğerlerinin yaşam tarzlarına saygı duymamak mı liberalizm?

Özgürlüklere saygı adı altında kendilerinden olmayanların özgürlüklerine sövmek mi liberalizm?

Hıncal Uluç da, Ertuğrul Özkök de çok haklı.

Rövanşizmin adı liberalizm, satılmış haysiyetsizlerden de liberal olamaz.

Abdullah Gül için acı verici olan, Cumhurbaşkanlığını alamaması değil, bu tiplerin Cumhurbaşkanı adayı olmasıdır!