Gözün derinlerde midir?..
Belki tek bir gözle seyir alemindesindir. Bütün şeffaflığı ile etrafındakileri gösteren gözlüklerini takmışsındır. En net ve yalın halleri görüp bunları anlatacak birini bulamıyorsundur. Halbuki yanında, bedenen duran birçok insan vardır. Evet, birileri vardır. Ama..
Ağzını açıp boşu boşuna kendini yoramıyorsundur..
Bir çiçeğin hep kapalı kaldığı ve kendini açamadığı çevredesindir. Evet, sana uzanan eller vardır. Ama..
Olmadı..
Bir yere indin ama olmadı. Seni biri tutmadı. Peki, kim çağırdı da geldin? Kime indirildin? Kimin toprağında ekildin?
Bitmedi..
Hikayeni bir soru, birden değiştirdi. Yeni bir hikaye başlattı. Soru; “Kimin toprağına ekildin?”di. Hep gözle aradın. Nereye ekildiğin aklına gelmedi. Seni besleyen, meydana getiren ve göğsünde taşıyan kim?
Seni canlandıran kim?..
Tohumundan nazikçe çatlamana ortam sağlayan kim? Fidanını yeşerten kim? Dallarından çiçek vermeni gözleyen kim?
Şimdi sen, hala gözünle çiçeğini açtıran bir el mi arıyorsun?..
Toprağına hala açmayacak mısın?
 
Canımdan cananım!
Senden varım.
Varlığımdan aşkım!
Senden açarım.