ARKA KAPI CUMHURİYETİ İLELEBET PAYİDAR KALACAKTIR! ÇÜNKÜ… 

İlgisiz üç örnek;

Dünyanın en büyük video paylaşım sitesi YouTube, bizde kapalı. Mahkeme kararıyla… Ancak girilebilecek bir sürü arka kapısı var ve “adalet YouTube parmağını kesmişse acımamalı, o zaman saygı duyup girmemeliyiz” demek yerine hepimiz arka kapıdan giriyoruz. O parmağı ısrarla keseni mi, arka kapıdan anında dolaşanı mı bilmem ama ortada tebrik edilecek birileri var. Ediyoruz.

Vicdani ret diye bir olgu sabit, bu olgu insani bir hak olarak 30’u aşkın çağdaş Avrupa ülkesinde yasalarla düzenlenmiş ama bizde peygamber ocağından kaçmak gibi bir düşüncenin hiçbir vicdanla bağdaşmayacağı düşünülerek o hak yok hükmünde. Yasa koyucu vicdanı denetliyor, vicdanları denetlenen bu asker millet birkaç aykırı sesin dışında “eyvallah, başımızla beraber” diyor ama aynı zamanda hemen arka kapıdan dolaşıp okumaktan duyduğu tiksintiye rağmen üst üste okullar bitir(m)iyor, master, doktora yapıyor. Okulu bitse tabii ki anında askere koşacak. Ama bitmiyor. Böyle bir hak yok diyen yasa koyucuya da, bu hakkı teoride yok sayıp pratikte ustaca kullanan sevgili halkıma da bu tuhaf iş bilirliği için sadece saygı duymak gerekiyor. Duyuyoruz.

Rejimi ve laikliği korumaya adanmış işbilir savcılarımız kapatmanın hiçbir işe yaramadığını bildikleri halde gazete kupürlerinden delillerle parti kapatma davaları açabiliyorlar. Aynı adanmışlık içindeki yüce mahkeme üyeleri aynı iştahla ardı ardına kapatıyorlar. Ama ne kapanan siniyor, ne kapatan bıkıyor. Refah, Ak olup geri geliyor, Savaş, Yalçınkaya olup tekrar harekete geçiyor. Etkilerini biz kapımızın önünde tüm eziciliği ile yaşasak bile kapanan da kapatan da arka kapıdan girebilmenin ayrıcalığı ile aralarındaki uyuma kadeh kaldırıyor, her durumda varlıklarının daha da güçleneceklerini bilerek yürüyorlar. Ve biz zavallı sıradanlar, kapımızın önünün pisliğini ancak arka kapıdan girme ayrıcalığını aldığımız zaman görmekten kurtulacağımızı hayal edip, hayallerimize sahip olanlara gıpta ve kıskançlık arası gidip gelmelerle bakmaktan başka bir şey yapamıyoruz. “Şimdilik” kaydını düşerek, bakıyoruz.

Böyleyiz…

Örneklerin sayısını sonsuz artırılabiliriz ama fark etmez; böyleyiz.

Ama aynı zamanda şöyleyiz de;

Savcılar, partilerin kapatılmasını isterken asla ideolojik bir hınç gütmezler, sadece cumhuriyeti korumak için görevlerini yaparlar… Suç isnat edilen partiler, asla o suçlamaları kabul etmez, sadece ve sadece memlekete ne büyük hizmetler yaptıklarını ve bunun bedelini ödediklerini söylerler… Yasa koyucu, aslında kamunun vicdanıdır da ama Türk’ün vicdanı askerliği reddediyorsa o Türk bozuk Türk’tür, dolayısıyla cezalandırır…. Her türlü akademik yolda ilerleyen gizli retçilerimizin askerlikten kaçmak gibi bir düşünceleri asla yoktur, sadece onca işin gücün arasında eğitimine devam edecek kadar bilime adanmışlardır. Her gün nöbeti diğerine devreden YouTube yasakçısı hakimler ise asla memur refleksi ile ellerindeki gücü yasakçı bir giyotine dönüştürüp mesela YouTube üzerinden dünyaya kafa tutmazlar, olsa olsa kamusal görevlerini yerine getirirler.

Yani şuyuz;

Sevgilisinin sevgilisine yakalanmamak için arka kapıdan sıvışıp sonra da diğer sevgilisinin nefes nefese kalmış halini imalı bir şekilde sorduğu zaman tüm imaları anında yok edecek “Olur mu aşkım. Benden nasıl şüphe duyarsın” diyecek kadar dürüstüz.

Çünkü hesap yapmayız… Bilinç altımızdaki bastırılmışlıklar, ideolojik yenilmişliklerimiz, sınıfsal hıncımız yada tatminsizliklerimiz asla asıl gündemimizi “gizli gündemimiz” yapıp susta arka kapıyı en sağlam kapımız olarak tutmamızı sağlamaz. 

Öyle ya; arka kapı, mutlaka başka bir hesap yapanların, gösterdikleri olanın çok azını kapsayanların kurtuluş reçetesidir. Ön kapıdan girmek görünmek demek, açık olmak demektir.

Onun için kopan bu gürültü patırtıya bakıp sakın arka kapı hesaplarının çıkardığı toz duman sanmayın.

Anlattığımız gibi; bize uymaz.

EERSİN TOKGÖZ/ANAYURT