Lösev Bu Cüreti Nereden Alıyor? İşte Çok Çarpıcı Detaylar...

Bilindiği gibi LÖSEV özellikle Kurban Bayramı döneminde dozu giderek artan bir biçimde içinde lösemi hastası çocukların kullanıldığı ve duygu sömürüsüne dayanan bir dizi reklam filmini yayınlatmaya başladı. Hatta bununla da yetinmeyip şehirlerdeki bütün billboardlar, otobüs durakları ve gazetelerde bu kampanya milyonlarca insanı hedef aldı.

Oysa ki, Ticari Reklam ve İlânlara İlişkin İlkeler ve Uygulama Esaslarına Dair Yönetmeliğin 6. Maddesi çok açık;

“Toplumun acıma duygularını istismar edecek şekilde, hasta, bebek, çocuk, yaşlı ve özürlülerle ilgili ifadeler ya da görüntüler kullanılamaz. Hastaların tedavi öncesi ve sonrasına ait görüntü veya ifadelere yer verilemez.”

Peki, LÖSEV bu cüreti nereden alıyor?

Lösemili Çocuklar Sağlık ve Eğitim Vakfı-LÖSEV'in Yönetim Kurulu Başkanı Pediatrik Hematolog Dr. Üstün Ezer…

Dr. Ezer’in, bir hekim olarak Tababet ve Şuabatı San’atlarının Tarzı İcrasına Dair Kanun’un 24. maddesinde açık ve de net bir biçimde doktorların icrayı sanatlarıyla ilgili her tür “ilan, reklam ve saire yapmalarının memnu” yani yasak olduğunu bilmemesi mümkün mü?

Ya da Dünya Tabipler Birliği’nin hastalarının özel hayatlarının korunması ve mahremiyet haklarına ilişkin 1981 tarihli Lizbon ve 1995 tarihli Bali Bildirgelerinden haberdar olmaması?

Bunları bilmiyorsa 1994 tarihli Avrupa Hasta Haklarına ilişkin Amsterdam Bildirgesi’ni de mi bilmiyor?

Ya da bunların hepsini biliyor ama takmıyor…

Lösemili çocuklar 1998 yılından beri LÖSEV’in her tür reklam ve kampanyalarında hoyrat bir biçimde kullanılıyor.

Hatta kemoterapi yüzünden saçları dökülen çocuklar minibüslere doldurulup kamuoyunun yakından tanıdığı ses ve sahne sanatçıları peşinden stüdyo stüdyo gezdiriliyor, her tür milli gün, kutlama, dini bayram bahane edilerek poz pozlar fotoğrafları çekiliyor, bakanların, belediye başkanlarının kapısına dayandırılıyor.

İşin en acısı, her anı görüntülenen ve anında medyada, vakfın internet sitesinde afişe edilen bu vicdan seferlerinde oynatılan çocukların başlarında Dr. Üstün Ezer de bulunuyor.

Bütün bunların her tür vicdan ve etiğe aykırılığı bir yana, şefkat/şifa yuvası profili sergileyen LÖSEV'in açıklamaları ve Dr. Ezer’in demeçlerinde çok ilginç bir üslup göze çarpıyor.

Onlara bağış yapmayan, onların istediklerini vermeyen herkes de bu üsluptan nasibini alıyor:

"Kıskançlıktan çamur atan…”

“Lösemili çocukların yiyeceği bir kilo kıymaya, bedava alacağı ilaca gözünü dikenler…”

“Vicdansız sahtekarlar!!!”

“Sapla Saman Karışmasın, Kurunun Yanında Yaş da Yanmasın…”

“Nasır tutmuş vicdanlara…”

“Duyarsız insanlar…”

Örneğin Vakıf, Ankara’da kafasına göre bir arsayı beğeniyor ve buraya LÖSEMİLİ ÇOCUKLAR KENTİ kurmak istiyor, yüzlerce dönümlük bu arazinin kendilerine bedava verilmesini istiyor.

“Hayır kuruluşudur böyle bir talepte bulunması normaldir” denilebilir ancak sen misin bu araziyi onlara tahsis etmeyen?

TBMM’de soru önergeleri veriliyor, demeçler, kampanyalar, köşe yazarları dolduruluyor…

Yine o bildik üslupla…

"Bu maili 10 arkadaşına yollayarak, en az 1000 kanserli çocuğun hayatını kurtar" başlığıyla oluşturulan mail zinciriyle milyonlarca insana forward edilen suçlama vicdan sahibi birilerinin çok kolay sindirebileceği türden bir içerik değil…

“Bu elektronik postanın içeriği 2006 yılında, oğlu yatak bulunmadığı için ölmek üzere olan bir annenin haykırışları üzerine kaleme alınmıştır.

Yıllardır boş olarak tutulan ve kullanılmayan bu araziden 100-150 dönümlük arsalar 7 yıldır vakfımızca talep edilmektedir. Bu tahsis yapılmış olsaydı üzerine hastane ve benzeri yapılar inşa edilmiş olacaktı ve bu çocuklar “yatak yok” diye ölmeyecekti.”

El insaf…

Bir iktidar AKP’li olsa bile kan kanseri çocukların katili olmakla bu kadar pervasızca suçlanabilir?

İşte bu noktada şu 2 kritik soru kaçınılmaz oluyor?

1. Türkiye’de kaç lösemili hasta vardır, bunların kaç tanesi LÖSEV’de tedavi görmüştür ve şu an hala tedavi görmektedir?

2. Bugüne kadar yurtiçinden ve yurtdışından LÖSEV’e kaç lira/dolar/pound/euro bağış yapılmıştır? Bu bağışlar hangi tarihlerde nerelere harcanmıştır?
İster LÖSEV, ister Dr.Ezer isterse de Sağlık Bakanlığı bu soruların yanıtını derhal vermelidir.

Bugüne kadar çocukların yediği ekmekten bindikleri ambulansa, kullandıkları bilgisayardan götürüldükleri sinemanın biletine kadar herşeyi kişi ve kurumlardan yapılan bağışlarla yapan LÖSEV ne yapmak isteyip de yapamadığını duygularıyla oynadığı kamuoyuna açık ve de net bir biçimde açıklamak zorundadır.

Bu ülkenin çocukları hele hasta olanları hiç kimsenin çıkarlarına alet edilebilecek oyuncaklar değildir, olamaz da…

Odatv