Erdoğan’ın Üstünü Çizmek! 

Gülay Göktürk / Bugün

AK Parti son dönemde Kürt meselesiyle ilgili tutumunda gerçekten de umut kırıcı bir tablo çiziyor.
 
Mesele sadece Erdoğan'ın konuşmalarında yaptığı vahim gaflar değil. Hükümet seçimlerden bu yana - Kuzey Irak'la ilişkilerin geliştirilmesi dışında- bu konuda hiçbir somut adım atamadı. Erdoğan Kürt meselesinin "çözümünde" umudu bölgenin AK Partilileştirilmesine bağlamış görülüyor.

Bunun için de var gücüyle yerel seçimlere asılıyor; işin kötüsü yerel seçim kampanyasını da son derece bölücü bir tarzda yürütüyor. Hükümetin son günlerdeki kötü performansına Aktütün Olayı'nda takındığı tavrı da ekleyebilirsiniz.

Peki bütün bunlar Erdoğan'ın isminin üstünü çizmek için yeterli mi? Başbakan'ın Bush'tan farkı kalmadığını söylemek, ya da askeriyeyle anlaştığını, ordunun siyaset üstündeki vesayetine tamamen boyun eğdiğini iddia etmek gerçeğe ve hakkaniyete ne kadar uygun?

Elbette yeminli AK Parti düşmanlarından söz etmiyorum. Onlar zaten daha en baştan, belediye başkanı olduğu gün çizdiler onun isminin üstünü. Ben, taa başından beri AK Parti'ye karşı önyargısız davranan, şimdiye kadar onun - eleştiri haklarını her zaman saklı tutmak kaydıyla - demokratikleşme noktasındaki icraatlarını destekleyen; bir bütün olarak da bu partiyi diğer siyasi alternatiflerinden daha olumlu bulan kesimden söz ediyorum.

Bu kesimden bazı arkadaşlar, AK Parti'nin çeşitli hataları karşısında son derece sekter bir tutum alıyor. Günlük siyaset içinde ortaya çıkan her yanlış tutumda "Milliyetçilerin kuyruğuna takıldı" "Devletle eklemlendi", "AB'yi rafa kaldırdı" "Tek Parti diktatörlüğüne yöneldi" ya da"Obama'ydı Bush oldu" gibi insafsız genellemeler yapıyorlar.

Oysa bakıyorsunuz, iki gün önce derin devletle uzlaştı dedikleri iktidar iki gün sonra Ergenekon Davası'na siyasi destek vererek şimdiye kadar hiçbir TC hükümetinin yapamadığını yapmış. Şimdi ne olacak?

İki gün önce atılan "uzlaştılar" başlıkları nereye sokulacak? Evet, Erdoğan Aktütün Olayı'nda Genelkurmay'la ağız birliği yapıyor, ama aynı günlerde terörle mücadelenin inisiyatifinin ve yönetiminin askerlerden sivillere aktarılması için önemli bir düzenleme yapmayı başaran da yine aynı insan.

Evet, Kürt sorununu çözmek için siyasi planda adım atamıyor; ama öte yandan yılların kırmızı çizgilerini aşıp Kuzey Irak yönetimiyle iyi ilişkiler kuran da bu iktidar... Şemdinli'deki vahim uzlaşma da bu hükümetin eseri, 27 Nisan Muhtırası karşısındaki cesur direniş de...

Seçim arifesinde MHP'yle yağlı urgan yarışına giren de Erdoğan, Irak'a sınır ötesi operasyona karşı çıkıp "Biz sınırlarımızın içindeki teröristleri hallettik de mi sınır ötesini halledeceğiz" diyen de o...

Unutmayalım ki, AK Parti hiçbir zaman zigzaksız bir çizgi izlemedi. Reformculuk ve statükoculuk, sivillik ve devletçilik, demokratlık ve milliyetçilik AK Parti içinde her zaman bir arada, yan yana var oldu. Zaman zaman, içinde taşıdığı bu eğilimlerin birinin ağır basması sonucu birçok yalpalama yaşadı, bundan sonra da yaşayacak.

Sadece AK Parti değil, DP de, ANAP da, Adalet Parti de çok yaşadı bu yalpalamaları. AK Parti'den küçük ve marjinal partilerin ya da düşünce kuruluşlarının "saf"lığını beklemek; ancak marjinal bir partide bulunabilecek "ideolojik yekpareliği" ve istikrarlı çizgiyi beklemek boş hayaldir.

AK Parti gibi çok geniş toplum kesimlerine dayanan büyük kitle partilerinin hem kendi toplumsal tabanlarında var olan farklı siyasi-ideolojik eğilimleri yansıtmaları; hem de devlet içi dengeleri gözetmeleri kaçınılmazdır. Demek ki bunu bileceğiz, hayal kurmayacağız; somut her olayda, hatayı her gördüğümüz yerde kıyasıya eleştireceğiz, uyarmaya devam edeceğiz.

Ama bu tür yalpalamalarla her karşılaştığımızda topyekun inkara, üstünü çizmeye, üstüne yaftalar asmaya kalkmayacağız. Daha doğrusu yaftayı asmadan önce, her şeye rağmen, olumlu yönünün ağır basıp basmadığına bakacağız. Tabii AK Parti'yi böyle bir çırpıda gözden çıkarırsak elimizde ne kaldığına da...