BÜYÜK OYUN: KUZEY IRAK'A TEZKERE 

Bu kez Irak’a girersek bir daha çıkamayacağımızı düşünüyorum. Tamamen tersine açıklamalar yapıyor gözükseler de ABD’nin de bu kez sınır ötesi operasyondan yana olduğunu düşünüyorum. Açıklamalarını daha eskiden aynı konudaki açıklamaları ile karşılaştırın göreceksiniz ki ifadeler yumuşatılmış durumda

Savaş öncesi tezkere tartışmalarında ben net biçimde tezkerenin çıkması ve Türkiye’nin ABD ile birlikte hareket etmesini savunan yazılar yazmıştım. Çıkış noktam o dönemde hareketlenmemizin uzun dönemli çıkarımız yönünde olacağıydı. Basitçe en azından durumun bugün olduğundan daha kötü olmasının mümkün olmadığını düşünüyordum. Dinci anti-Amerikanizm o dönemdeki hissi tartışmalarda üstün geldi ve bir strateji çizmeye ve uzun dönemde farklı bir politika oluşmasına yardımcı olmaya çalışanlar tartışmayı kaybetti. O günden bu yana bölgede kontrolümüzü gittikçe kaybettik, terör tırmandı. Kuzey Irak artık başka bir ülke, bütün bunlar oldu.

Bazı insanlar olan biteni Amerika’nın Türkiye’den o dönemin hesabını sorması sürecine bağlıyorlar. Bu da doğru olabilir, çünkü her büyük devlet kendi çıkarları zedelendiğinde cezalandırıcı olabilir bu da normaldir.

Bu olasılığı da göz önüne alarak yeni bir tezkere tartışması ortamında ben, ilk tezkere tartışmasının tamamen aksi olarak bu tezkerenin geçmesine ve sınır ötesi operasyona karşıyım.

Çünkü bu kez Irak’a girersek bir daha çıkamayacağımızı düşünüyorum.

Üstelik tamamen tersine açıklamalar yapıyor gözükseler de ABD’nin de bu kez sınır ötesi operasyondan yana olduğunu düşünüyorum. Açıklamalarını daha eskiden aynı konudaki açıklamaları ile karşılaştırın göreceksiniz ki ifadeler yumuşatılmış durumda. ‘Girmeseniz daha iyi olur’ türünde açıklamalar yapılıyor bu kez.

Peki Amerika sınır ötesi operasyonun yapılmasını neden istiyor olabilir? Şundan istiyor:

ABD’nin orta vadeli planda Irak’ta sokakların güvenliğini sağlama işinden tamamen çıkmak ve sokaklardan merkezlerine çekilmek istiyor. Kuzey Irak’ta da yeni merkezler oluşturdular, hazır bekliyor bunlar. Askerlerin yapamadığını özel askeri milisler yapmaya çalıştı (Blackwater gibi) onlar da beceremedi bu işi, sokakların güvenliğini sağlayacak gücün bölgenin kültürüne, ideolojisine yabancı olmaması gerekiyor. Bu işi yapacak ideal güç Türk askeri olabilir.

Evet bir kez Irak’a girersek bir daha çıkamayacağız, çünkü batağın tamamen içine çekileceğiz ve Amerikan ordusu merkezlerin güvenliğine çekilmişken biz sokaklarda olacağız. Burada başlatılan somut ilişki sonucunda belki İran’a daha sonra yapılacak bir müdahalede de ABD ile Türkiye’nin birlikte hareket etmesinin yolu açılacak.

Bunlar son derece tehlikeli gelişmeler. Şunu da söyleyeyim; bir devlet bu adımları atmaya karar da verebilir, diyeceğimiz hiçbir şey olamaz, ama kontrolün kısmen de olsa bizde olması gerekir o durumda. Bu sefer tamamen kontrolümüz dışındaki olayların içine çekiliyoruz maalesef. İlk tezkereyi desteklemem de o dönemde işin başında olunduğundan, süreç içinde bazı gelişmeleri bizlerin kontrol etme imkanımız olacağını düşündüğümdendi.

Türkiye’de büyük infial yaratacağı bilindiği halde son katliam neden yapıldı. Bunun üstünde düşünmemiz gerekiyor. PKK terör örgütünün böylesine bir katliamdan sonra sınır ötesi operasyon kararının gündeme geleceğini görmemesi mümkün değil. Onlar da bizi bir işin içine çekmek isteyebilirler bunu da unutmayalım. PKK’nın Irak’taki bölümü ve İran’daki bölümü bölgede ABD’nin bazı işlerinde taşeron olarak kullanılıyor. PJAK grubunun adamları Washington’a resmi ziyarete bile gidiyorlar.

Dolayısıyla katliam olur olmaz, içgüdüsel olarak girelim bu işi bitirelim demek rasyonel değil. Büyük devletler kararlarını kalpleriyle değil beyinleriyle alırlar. Yapmayı planladığımız işi olası tüm sonuçlarıyla düşünmeliyiz. Irak’a bir kere kalıcı olarak girildiğinde, çıkış olası gibi gözükmüyor. ABD’nin yapmadığını, yapamadıklarını yapmak için çekiliyor olabiliriz bölgeye. Anti-Amerikan olmayan bir yazar olarak benim tavrım böyle. Bir oyun oynanıyor hem de büyük oyun bu. Ülkemin çıkarları neredeyse orada durmaya çalışıyorum sadece.

Akşam