'ÇAKALLARA DAVETİYE Mİ ÇIKARTILIYOR?' 

Türküyle, şiirle, kliple suça övgü, ölüye tahkir, kutuplaşmaya ve silaha davet, cuma günü ve hafta sonu, Hürriyet, Milliyet ve Radikal dışındaki tüm gazetelere manşet oldu. Ama Ozan Arif bütün bunları görmezden gelip Yenişafak gazetesi yazarlarını kast ederek "Özel mercek altına alınmalı" dedi. Bu sözler üzerine kaleme sarılan Ali Bayramoğlu, "Çakallara davetiye mi çıkartılıyor?" diye sordu.

Ali Bayramoğlu'nun köşe yazısı:

İçimizdeki katil…

Türküyle, şiirle, kliple suça övgü, ölüye tahkir, kutuplaşmaya ve silaha davet, cuma günü ve hafta sonu Yeni Şafak başta olmak üzere (Hürriyet, Milliyet ve Radikal dışındaki) tüm gazetelere manşet oldu.

Görülmüş iş değil…

Mafyaya övgülerin, korkak ve alçakça pusulara, cinayetlere alkışların, bu denli alenileşmesi, bu kadar modelleşmesi olacak iş değil…

Ne hale geliyor bu ülke…

Biri öldürüyor, diğeri şiirini yazıyor, bir başkası türküsünü okuyor…
Beteri, bunu, yapılanı savunan binlerce insan var, olmaz diyene isim ve cisimleriyle küfür, tehdit, mesaj yolluyorlar…

İnsanı kahreden aslında bu…

İnsanı kahreden ruhumuzun derinliklerindeki, içimizdeki katil…
Bin değil bir kişi bile katılsa, alkışlasa yapılan infazı ya da infazın alkışını, insan utanıyor ve sarsılıyor…

Ensesinden korkakça vurulan bir cumhuriyet vatandaşının, kökeni Ermeni diye, fikri farklı diye katli vacip mi olacak?

Katiller alkışlara mı boğulacak?

Nasıl olabilir bu?

Ölüye tükürmek, pusu kurarak öldürmekten de alçakçadır…
Siyaset, hukuk bir yana…
Ahlak ne olacak ahlak?

Ya da utanma duygusu veya yüz kızarması…

Ama hırsıza hırsız, katile katil demek neye yarıyor?

İki gün önce Yeniçağ televizyonunda Türüt'ün malum şarkısının söz yazarı "şair" Arif, "şiiri" konusunda bakın neler söylüyordu:

"Öcalan'a sahip çıkan varsa ona da sahip olan çıkacak. İlla beni oraya itiyorsanız ben sahip çıkıyorum derim. Hiç aklıma getirmediğim bu sözü söylüyorum. Bunlar bunu yapmak istiyor. Bunlar, herhalde nedir bu gazetecinin (Hrant Dink'i kastediyor) önemi bilmiyorum ama bunun yıldönümünü böyle bir şeyle gündeme getirmek istediler (…)"

Böyle başlıyor, ardından azıyordu "şair":

"Yenişafak'tan zaman zaman beni ararlar. Çok konuştuğumuz oldu. Çok yabancımız olan bir şey değil. Bakış açılarını biliriz. Vay anasını ya... Size mi düştü lan (…)"

Sona doğru hüküm biçiyordu:

"Orada var bir iki tane yazar. Herhalde bir ağababaları var bir tane. Yani bilmiyorum hangi akla hizmet ediyor. Yani artık özel mercek altına almak gerekiyor herhalde…"

Ve sadede geliyordu:

"Şunu da açık söyleyeyim; bunların anladıkları şekilden de çok rahatsız tedirgin değilim. Eğer bu şiir o kafalarda böyle bir şeyler uyandırıyorsa vallahi helal olsun, şiir iyi vazife yapıyor demektir…"

Helal olsun sana "şair"!

O gazetecinin, Hrant Dink'in önemi ne biliyor musun?

İnsan olması insan…

Buralı olması… Düşünmeyi simgelemesi… Alçakça öldürülmüş olması…

Sen, candan, insandan, hayattan, fikirden anlar mısın "şair"…

"Lan" demekle, ucuz kafiyelerle, masaya yüzük vurmakla olmaz…

Her neysen Türk, Fransız, Ermeni olmak yetmez, yanında yürek gerekir, vicdan gerekir, ahlak gerekir…

Biliyor musun, sen, asıl benzerlik PKK kurşununa sahip çıkan ile Samast'ın kurşununa sahip çıkan arasındadır…

Sadece sen değil, senin gibi düşünenler, düşünce hakkında hüküm verenler, canın değerini kanın türüyle ölçenler, "Size mi kaldı lan…"cılar, pusu kurma geleneğinden gelip pusuyla yol alanlar, bilsinler ki, kurşuna övgüdedir benzerlik…

Şair, ağababa olduğumu hiç sanmam, ama belli ki beni kastediyorsun…
Özellikle mercek altına alın diyorsun…

Ne istiyorsun kafiyeci?

Bir pusu da bana mı kursunlar…

 Davet mi ediyorsun "çakalları"!

[email protected] 

(Yenişafak)