Mart’ın 17-20 tarihleri arasında referandum çalışmaları için Avusturya’ya gittim. Cuma akşamı gidip pazartesi döndüm. Gittiğimden itibaren, hatta doğrudan Viyana havaalanına indiğimden itibaren çalışmalara katılarak çok yoğun 3 gün geçirdim. Avrupa ülkeleri referandum çalışmaları konusunda bakanlara getirdikleri yasağı milletvekilleri için getirmemişler. Bildiğim kadarıyla Avrupa ülkelerine giden tüm milletvekilleri bazı toplantılar dışında tüm toplantılarını yapabildiler. Hatta AKP’nin açıklamasına göre son bir ayda 51 AKP milletvekili Avrupa’da referandum çalışması yapmış ve rekor kırmış. Benimde bir toplantım iptal edildi ama diğer faaliyetlerimi yürütmemde bir mani söz konusu olmadı.
Eğer, referandum çalışmalarının durumunu soracak olursanız “Hayır” açısından geçmiş seçimlerle mukayese edildiğinde çok daha iyi bir sonuç olacağını rahatlıkla söyleyebilirim. Bu sadece benim tahminim değil, oralarda yıllardır yaşayan gazeteciler de dahil olmak üzere bir çok kişinin ortak gözlemi. Ayrıca, referanduma Avrupa’da katılma oranının geçen seçimlere göre daha düşük olacağı da orada yaşayanların bir tahmini. Dolayısı ile Erdoğan’ın neye mal olursa olsun Avrupa’daki işçilerin oyunu alalım çabası benim Avusturya özelindeki tespitlerime göre ters tepmiş görünüyor.
Diğer yandan CHP Avusturya Birliği yönetimi hem Viyana’da hem de diğer temsilciliklerde olağanüstü bir uyum ve başarıyla çalışıyor. Diğer Avrupa ülkelerinde olmayan bu durum gerçekten takdire şayan…
Ben referandum çalışmaları için Avusturya’ya gittim ama size aktarmak istediğim konu beni çok çok üzen hatta benim için sürpriz olan ve referandum dışında kalan bir konu; Eğitim seviyesinin düşüklüğü, eziklik ve gettolaşma…
Daha önce defalarca Avrupa’daki Türklerin durumlarını yerinde görmüş birisiyim. İngiltere’de bir yıl, Belçika’da 3 ay Türklerin yoğun olduğu Londra ve Brüksel’de yaşadım. Hollanda, Fransa ve Almanya’da ki Türklerin durumunu da az-çok yerinde gördüm. Batının kimlik politikalarını, bize olan bakışını, Türklerin sorunlarını ve sıkıntılarını bildiğimi sanırdım ama Avusturya’da gerçek anlamda bir şaşkınlık yaşadım. Çünkü Türkler burada gerçek anlamda bir sosyolojik sorun yaşıyorlar. Belki sosyolojik bir savaşla karşı karşıyalar desem hatalı olmayacak.
Avusturya’da sadece Viyana’da bulunmadım. Salzburg ve Linz ile bunlara bağlı küçük kasabaları da ziyaret ettim. Özellikle Almanya’ya yakın bölgelerde Türklerin durumu çok kötüydü. Türkler farklı gettolar oluşturmuşlar. Birlikleri yok tam tersine birbirlerine yabancılar. Oturma, oyun, kahvehane salonları bulunan cami veya cem evleri etrafında kümelenmişler. İnanç ve etnisite eksenli ayrışmışlar. Diyanet, Milli Görüş, Gülen Cemaati, Süleymancılar, Ülkücüler, Aleviler, Kürtler ve eski komünistler gettolarını oluşturmuş kahvehaneleri ve gelir getiren ibadet yerleri etrafında birbirlerinden bağımsız yaşıyorlar. Eğitimli Türkler ise bu gruplardan genellikle ayrı yaşıyorlar ve aidiyetleri çok farklılaşmış…
Gettolarını kurmuş Türklerin ortak özellikleri eğitim ve kültür seviyelerinin maalesef Türkiye’nin de altında olması. Dil bilmiyorlar. Ezikler. Aidiyetleri yok. Bu nedenle Avrupalılara, statükoya çok laf edip sert söylemde bulunanları desteklemelerini çok normal gördüm. Yeni Osmanlıcılığın veya radikal İslamcı hareketlerin fırsat bulunursa yaşaması için de çok uygun bir ortam var.
Özet olarak gerçekten çok üzüldüm. 300 binden fazla Türkün yaşadığı 9 milyon nüfusu olan Avusturya’da maalesef birlik beraberliğimiz olmadığı gibi neredeyse ülkesine ve kendine düşman bir toplum oluşturmayı başarmışız. Halbuki 40-50 yıldır orada yaşayan nüfusumuzla şimdiye kadar etkili bir nüfuza sahip olmamız mümkün olmalıydı…
Dönüş yolunda aklıma geldi. Beyhani’ye ait bir türküyü Ali Ekber Çiçek çok güzel söylerdi.
Yolumuz Gurbete Düştü 
Hazin Hazin Ağlar Gönül
Araya Hasretlik Girdi 
Hazin Hazin Ağlar Gönül
Garip Garip Ağlar Gönül
Dertli Dertli Ağlar Gönül

Bu Mudur Senin Eserin 
Sinemi Yaktı Kederin
Ölürsem Olmaz Haberin
İnanın gurbette veya sılada yaşayan tüm Türkler sahipsiz…