Nuray Mert… Çünkü… 

Gazetecilerin her zaman muhalif olanı makbuldür. Öyle ya; muhalif olmak cesaret, iktidara boyun eğmemek, güce tapınmamak, dik durmak gibi erdemleri anıştırır.

Nuray Mert de kendisini böyle tanıttı. 28 Şubat döneminde askeri iktidara el pençe durup meslektaşlarını gammazlarken o dik durdu, inananlara kıyım uygulanırken o mahallesinde yalnız kalma pahasına başörtülülerin haklarını savundu.

Türk siyasi tarihinin en güçlü iktidarı AKP döneminde de muhalif tavrını değiştirmedi Nuray Mert.

Buraya kadar her şey güzel. Ama ölçüyü kaçırdı artık.

Hayır, kaçan ölçü AKP’yi eleştirdiği için değil. Sırf muhalif olacağım diye bu güne kadar biriktirdiklerini birer birer dağıtması yüzünden.

Önce ismini kavgayla özdeş kıldı. O artık “agresif abla” olarak anılır oldu.

Sonra 28 Şubat sürecinde başörtülülere verdiği desteği bir diyet olarak her konuşmasında öne sürerek muhataplarını susturmaya çalıştı. Sanki o tavrını gün gelir kullanırım mantığı ile kurgulamış olduğu hissini uyandırdı.

Ve son kertede AKP’nin yumuşak karnı diye PKK-BDP dilini tutturdu, oradan vurmaya başladı. Başbakan’ın “namert” diye çıkışmasına neden olacak akıl almaz analizlerle hükümete yüklenmeye çalıştı. (PKK ajansına verdiği demeçte özetle dönemin hükümetinin Dersim katliamı öncesi bölgeye yol götürdüğünü ve sonrasında katliamı yaptığını, AKP’nin Güneydoğu’ya duble yol yapmasının da bu açıdan değerlendirebileceğini söylemişti.)  

Ve Mert’in son hamlesi “Bundan sonraki adım silah kuşanıp Kandil’e çıkmak mı?” sorusunu akla getirebilecek hamleydi.

Aşağıdaki fotoğrafta da görebileceğiniz gibi Mert, BDP’lilerle seçim otobüsüne çıkıp zafer işareti yapıyordu. Oysa o işaretin ne demek olduğu, zaferin ne anlama geldiği, zafere kalkan o el PKK'nın eli olduğu herkes tarafından bilniyor artık.

Dolayısıyla kıblesini kaybettiği, zincirlerinden boşaldığı için Nuray Mert KAYBETTİ.