Eylül gibiydi işte … Okul telaşı gibi bir koşuşturmaca sarardı içimi,gördüğümde, Alpay “ gel" diye yakarırdı günler hasrete büründüğünde.

Eylül gibiydi  kalp atışları … Kış gibi ayaza sokmazdı, yaz gibi alev alev yakmazdı.  Arafta bırakırdı, cesaret edemezdi  insan, ne  incecik  bir ipekli giymeye ne de bir kaban almaya üstüne haybeye.

Eylül gibiydi sevgisini saklayışları. Önce ağlatır, kırar ,kırılır sonra yağmurla sarılırdı kimse gözyaşlarımı görmesin diye.

Eylül geldi, o gelmedi.
Bülbül vazgeçer mi yaprakları kapanınca güle?
Allah ömür versin.
Bir dahaki Eylül’e .