Şiirle nefes alalım, şiirle sevelim, şiirle göklere el açalım, şiirle yalvaralım, şiirle çocuklarımızı büyütelim, şiirle büyüyelim...

Şiirle kalalım...

Şiirle kalın....

"Ben seni değil, seni sevmeyi seviyorum "

Sabahları sevmiyorum, seni bana unutturduğu için
Ben geceleri seviyorum...
Ben rüzgarları seviyorum, seni bana getirdiği için...
Ben yağmurları seviyorum, benim kadar ağladığı için.
Ben kar yağınca üşümeyi seviyorum, seninle ısındığım için...
Ben şarkıları seviyorum.
Ben şiirleri seviyorum, seni anlattığı için..

Ben seni değil, seni sevmeyi seviyorum...

Cengiz ALTINSOY

***

Bahar Önen BÜKE 'NİN İKİ GÜZEL ŞİİRİNİ PAYLAŞMAK İSTEDİM...

“Beni Kim Tanır?”

Rüzgarın ıslık çaldığı gecelere karışıyor acının vaveylası
Veryansın eder ağrılı hüzünlerin sancısı 
Çırpınıp dururken özgürlüğe aşık acılar 
Çarpar durur kaburgalarımın soluna soluna
Umutlar leyla ,hayaller paramparça 
Acılar hakkını vere vere okur canıma
Sukunetime hürmetim bil ki;sabrımın hatrına

Gözlerimin ferinde cemaline bir açlık
Kirpikler usanmış ,her bir teline binmiş tonlarca ağırlık
Tam şafakta vurur şakaklara şakaklara
Kafam dağınık,can paramparça 
İşte böyle bu günlerde, meşguliyetimsin sen benim
Sendeyim,ben senim
Artık  kim beni tanır?

Doğrudur ,şiirlerce kınadım seni satır satır
Islah olmadı, bu nasıl şey çetrefilli 
Kınadıkça kanıma karışır
İçimde ki isyanı diri tutan nöbetçi gibi
Gece üç beş nöbetlerinde kapanmaz gözlerim kıymık batmış gibi 
Başka rollerin figüranları kurtaramaz ki beni
Sen bilmezsin bunu şimdi
Doğrudur beni en çok yangınlar tanır!

Sevdaya sadık olmak aşkın ilmidir
Sayfalar arası hep senden sonrası
Durur hep tam ortasında bir hasret ayracı
Kelimelerin tutup kabzasını
Kışkırtarak vurgunların alâsını
Ciğerlere yangınlar peydahlanır
Şimdi kim beni tanır?
Doğrudur, beni en çok vurulanlar tanır!

Tartaklanırken vaktin küfesinde
Elbette bir avuç toprak olacağız nihayetinde
Üstelik alıp payıma düşen bu mezalimi
Kaburga altına musallat yangınlarda gelecek ardın sıra benimle
Şafak vakti vurur şakaklara şakaklara
Döne döne
Gözümde tüten hasret, hayalî cemalinle

Senim, sendeyim
Artık beni kim tanır?
Doğrudur ,beni en çok yangına düçar olmuş sevdalılar tanır 

Sancılı bekleyişlerime hürmetim
 Müebbet yediren üstüme sinmiş kokunun hatrına
Canımdan bezmiş canımın ağırlığıyla 
Susmalı o vakit
Birşeyler söylemenin aklı kalmadı
Beni en çok anlayanlar tanır

Bahar Önen BÜKE 

***
        "Nereden Bilirdim "
Ağlayan düşlerimin feryadı 
Vurup ağrıtırken sol yanımı 
Burnumu sızlatan yokluğunu soluyorum 
Çırpınırken umutlar gece yarısı 

Şimdilerde nasır bağlasa da hislerim 
Göbek bağım aşk diye kesilmiş benim 
Her gece hasretinle tütsülenip yüreğim 
Yoksa böyle vurulup böyle ölmeyi nereden bilecektim 

Gidişinle karalar bağlasada yüreğim 
Sevişir düşlerim ay ışığıyla 
Yıldızların yaldızına yaldızına batırıp kalemimi 
Nereden bilecektim 
Bin dizeyle aşkımızı şereflendirmeyi

Göbek bağım aşk diye kesilmiş benim 

Bilir misin sevgili?
Mazinin bir ruhu, an'ın ise kalbi vardır 
Mazinin ruhu kaplasın gecelerini 
Ve ben debellenirken ruhumun derinliklerinde 
Titresin arş ,silip gidişinin ayak izlerini 
Gel de ruhu kalple hemhal edelim.

Öfkelerin örekesinde ayrılık 
Soluk soluğa hasretin kalbinde yalnızlık 
Sıyrılmanın yolu yok artık 
Geçmiş içim içimden, kendimden geçmişim 
Gün sayarken yokluğuna 
Nereden bilirdim ben böyle ölmeyi 
Göbek bağım aşk diye kesilmiş benim 

Bahar Önen BÜKE