|
|
İnternette gezinirken bir kitap dikkatimi çekti. "Parmak uçlarındaki renkler", isimli kitap. Yazan Ayşe Uysal. Bir şiirini sizlerle paylaşmak istedim...Çok beğendim, çok iyi yazıyor, çok güzel duyguları var ve farklı yazıyor... SESSİZ DİYALOGLAR Bazı anlar vardır, kelimelere gerek kalmaz. Bu, insanların ruhlarıyla kurdukları bir köprüdür; Birbirine fısıldayan kalplerin dansı gibi, sessizlik İşte bu yüzden, sessiz diyaloglar, bir ilişkinin en derin Ayşe Uysal... Bazen bir bakış çok şey anlatır, bir dokunuş, bin sözcüğe bedeldir. Gözler sadece görmek için bakmaz Bazen bir şeyler anlatmak için bakar Bakar gözlerinin içine Kaybolur gözlerinin içindeki derinliklerde Sessiz bir el tutar çıkarır seni o tenha kuyulardan Sürükler mazinin pas tutmuş yıllarının içine Sessizlik aslında çok şey anlatır Başlarsın belkide gizli gizli ağlamaya Her gözyaşın bir göle dönüşür Çiçekler açar aşkın gölgesinde Bir bakışta çok şey gizlidir Bir bakışla dağları yıkarsın Bir bakışla denizleri aşarsın Bir bakışla ne kadar kötülük varsa bozarsın Unutma Bir bakışla tarih yazarsın
Gözler konuşur, bakışlar anlaşır ve sessizliğin içinde
derin bir diyalog başlar.
her iki tarafın da sessizliğin diline aşina olduğu,
sözcüklerin ağırlığından sıyrıldığı bir an.
yankılanır ve o yankı, iki insan arasında görünmeyen
ama hissedilen bir bağ oluşturur.
Bu anlar, samimiyetin en saf hâlidir.
Birbirini tanıyan, anlayan, hisseden iki ruhun, sözcüklere
ihtiyaç duymadan iletişim kurabildiği bir zaman
dilimidir.
Bu, gözlerin dudaklardan daha fazla şey söyleyebildiği,
sessizliğin en anlamlı cümleleri oluşturduğu bir
diyalogdur.
Bazen, bir bakış, bir gülümseme ya da sadece bir omuz
silkme, sayfalar dolusu kelimeden daha fazlasını anlatır.
Bu, dostluklarda aşklarda ve aile ilişkilerinde yaşanır.
Sessizliğin içinde kaybolan kelimeler, anlamlarını bulur
ve birbirine sarılır.
Bu sessiz diyaloglarda, kimse konuşmaz; ama herkes
dinler.
Sessiz diyaloglar, güvenin ve anlayışın sembolüdür.
Sessizlik, bazen söylenemeyen şeylerin ifadesi olurken,
bazen de en derin duyguların bir yansımasıdır.
Ve bu diyaloglar, sesin olmadığı yerde, ruhların birbirine
seslenmesidir.
bağlarını oluşturur; çünkü onlar, kelimelerle ifade
edilemeyen duyguları taşır.