İntihar, can alıcı bir konu. 
İntihar konusunda taraftar bulamayacağına inandığım bir de tezim var. 
İntihar edenlerin yaşamayı çok sevdiğine, çok sevdiği yaşamın kendisini değersizleştirmesine tepki olarak bu anlamsız yolu seçtiğini düşünürüm.
Bir miktar bizim muhalefete de benzetirim bu duygu karışıklığını.
20 yıllık iktidar karşısında kafası karışık, stratejik zekadan yoksun ve anlamsız bir muhalefet var karşımızda.
Seçime 20 gün kala tarihe not düşmek isterim ki, muhalefet bu kafayla giderse seçimi kaybedecek.
İkinci turda Erdoğan, yüzde 50,7 ile 50,8 arasında bir oyla kazanır.
Oran konusu tamamen hissi ama "bu kafayla giderse kaybeder" yaklaşımımın altının dolu olduğunu düşünüyorum.
Muhalefet, öyle bir noktaya geldi ki, ortada adeta bir seçim yarışı değil, bir referandum varmış gibi siyaset üretiyor.
O kadar anlamsız ve geri tepecek bir strateji ki bu.
Çünküsü zannettiğinizden daha basit.
Herkesin yüklendiğine halk sahip çıkar...
Aklınıza gelen her noktadan Erdoğan'a ateş ediliyor.
Erdoğan'a muhalefetin tüm unsurlarının çoğu kez dürbünlü tüfekle ateş etmesinin, Erdoğan'ın bu eleştirileri hak edip etmediğinden bağımsız, siyasi bir zaafiyet olduğunu düşünüyorum.
Geçmişte Demirel- Ecevit'in siyasi yasak referandumunu hatırlatan bir sürecin tekrarını yaşıyoruz adeta.
Ekonomik kriz, ayrımcılık v.s. bir çok konuda sabıkalı bir iktidar var karşımızda ama milletin hafızasına kazınmış artıları da var.
2016’daki Fırat Kalkanı Harekâtı’yla Suriye’deki terör koridorunun yok edilmesinden.
Karada, havada ve denizde insansız teknolojiyi üst düzeye çıkaran İHA ve SİHA’lara...
Terörle verilen başarılı mücadeleye kadar onlarca büyük artı başlığa da sahip bir 20 yıllık hafızaya da sahipler.
Ve ilginçtir muhalefet, iktidara çoğunlukla en başarılı olduğu alanlardan ateş ediyor! 
"Sokakta seçim heyecanını göremiyoruz" diyenler, bunun nedenini hiç düşündüler mi acaba? 
Mesele referandumsa, sonucu görmek için anketlere bakmanıza bile gerek yok! 
Somut bir örnek vereyim.