Bu yazımızda izninizle çuvaldızı değil ama iğnenin ucunu kendimize şöyle bir dokundurmak istiyorum. 
Durduk yerde kendi kendimize dokundurmaktan zevk mi alacağız?
Elbette ki hayır. 
Hem de koskocaman bir hayır.
Peki niye böyle bir yazı?
Bu sorunun cevabı o kadar net ki.
Kör sağır dilsiz insanlarımız bile anlıyor, ama ekranlara çıkarak kendilerini her alanda uzman sanan ekran babayiğitleri birbirleri ile dalaşarak prim yapacaklarını bekliyorlar.
7 den 77 insanlarımızı adeta “cambaza bak cambaza” diyerek sanal yanlışlara çekmeye çalışıyorlar.
Beyler her ne kadar MHP Genel Başkanı Sayın Devlet Bahçeli TBMM’de son grup toplantısında Boğaziçi olaylarına gönderme yaparken özetle;
“Biz kuşakları X, Y, Z kategorisiyle ele almıyor, bu şekilde analiz etmiyoruz. Çünkü bu ayrımın alfabenin diğer harflerine kadar ulaşacağını, buradan da bir sonuç çıkmayacağını düşünüyoruz. 
Milleti bir görüyor, adına Türk milleti diyoruz. 
Gençliği bir değerlendiriyor, müstesna unvanına Türk gençliği diyoruz. 
Yaratılan her insan bizim için hürmete layıktır. Ve hepsi Cenabı Allah'ın eşsiz bir emanetidir. Geleceğimizden tasarruf yapamayacağımıza göre, gençlikten taviz vermemiz, onlara kulak tıkamamız, onları hayatın kaotik şartlarında sahipsiz bırakmamız kuşku yok ki söz konusu olamayacaktır. 
Düşüncesi, siyasi ve ideolojik aidiyeti ne olursa olsun, evvel emirde söylemek isterim ki Türk gençliği bizim has bahçemiz, parlak yüzümüz, muazzam hazinemizdir." Diyordu.
……………..
Sayın Bahçeli’nin bu güzel sözlerine katılmamak mümkün mü?
Elbette ki mümkün değil. 
Sayın Bahçeli’nin tespitleri yanlış mı?
Asla asla hepsi doğru.
………………. 
Ne var ki Türkiye’de yeni bir kuşak var.
16 ile 25 yaş grubundaki gençler dediğimiz hepimizin de “geleceğimiz” diye bağrına bastığımız gençliğin yaşadıkları şehirlere değil dünyaya nasıl baktığını da göz ardı edemeyiz.
………………………
12 Eylül öncesini ve sonrasını kanı ile canı ile bire bir yaşamış bir gençliğin, bugün yaş almış insanları olarak gençliğimize dikkat etmeliyiz.
Bunların adı ister A olsun ister Z bu kuşak bizim eserimiz olacaklardır.
…………..
Bakın bu gençler kabul etsek de etmesek de.
Bizim gibi kitap kurdu olsalar da olmasalar da bilgiye bizlerden çok daha hızlı bir yoldan ulaşmayı biliyorlar.
Evet bu gençlik eğlenmeyi, kendine zaman ayırmayı, rahat etmeyi ve kolayca bir yerlere ulaşmanın hayali içerisindeler.
Hedefleri belki bize göre hayal (!)
Bu gençlik asla bizim gibi sokak çatışmalarından, duvarlara yazı yazmaktan ideolojik tartışma ve kavgalarla büyümediler. 
Hatta günümüzün beş altı yaşlarındaki çocukları sokakta oynamayı dahi bilmiyorlar.
Çocuklarımız çamurla, tozla, kirle, tanışmıyorlar.
Onlar harflerle, rakamlarla tanışmadan ellerindeki dijital oyuncaklarla uçmayı biliyorlar.
Bu gençleri onun bunun diye de ayırma şansımız yok.
Bu gençler dünyanın vizyona giren filmlerine ulaşıyorlar. 
Bilgiyi kendi kanallarından yorumluyorlar. 
Bizlerden farklı olarak konuları sorguluyorlar.
Bu gençler, bizler gibi babalarının tuttuğu futbol takımlarını tutmuyorlar.
Bu gençler bugün Anadolu’nun geleneksel aile yapısı içerisinde büyüklerine “peki” deseler de büyükleri ile aynı dünya görüşüne sahip çıkmayabiliyorlar.
Bu gençliği asla bizim dünyaya bakışımız gibi sağcı, solcu, muhafazakar ….. siyasi sınıflara sokamazsınız. 
İnandığı siyasi yapıya göre giyinmediklerini görüyoruz.
İnandığı gibi yemek yemediğine şahidiz.
Demek istiyorum ki bu gençlerin siyasi düşünceleri ne olursa olsun bu gençlik kendilerine göre bir dünya oluşturmuş durumdalar.
Bu milyonları eğer yine sandıkta oy kullanacak hazır birer siyasi potansiyel güç olarak görürsek kendi ayağımıza sıkarız.
Bizler belli yaş gruplarına erişmiş tecrübeli insanlar olarak gelişime ve değişime ne kadar direnirsek direnelim geleceğimizin insanları çoktan uçmuş durumdalar.
Bu gençliği asla göz ardı edemeyiz.
Çünkü yine bu gençlik 20 yıl sonra ama resmi ama özel kurumlarda torunlarımızı teslim edeceğimiz insanlar olacaklar.
O zaman biraz akıl biraz feraset diyoruz.