Ben babamı kaybettiğim gece bir damla göz yaşı dökmedim, hissettiğim duygu beni nasıl terkeder diyerek BABAMA ÖFKE duymaktı.O kadar aklımı kaybetmişim.İnanın üç gece balkonda gözüm yolun sonunda ÖLMEMİŞTİR her an gelecek kefenlidir birden görünce korkmayayım diye kendimi hazırlayıp bekledim.Artık umudu kesince herkese yalvardım ne olur mezarını açalım bir daha göreyim kimse dinlemedi beni.Uykuya dalarken en son aklıma gelen,uyanınca ilk aklıma gelen babamdır,senelerce hiç değişmedi.Rüyalarıma girdiği gecenin günü hala hem mutlu hem acı günümdür.Sevinirim çünkü babamla konuştum,üzülürüm artık RÜYALARA mı kaldık babam der ağlarım.