Baba Rahmi! 

Tiraj sihirbazlığını rutine bağlamış bir Bab-ı Ali efsanesi…
Günaydın’dan Sabah’a, Gözcü’den Meydan’a, yarım düzine gazeteye organik doğum yaptıran bir basın ustası.
Yeni neslin Sözcü’den, eski neslin Günaydın’dan tanıdığı Rahmi Turan…
Diğer adı ile, “BABA RAHMİ…”
Rahmi Turan, en yakınındakiler tarafından bile hep kıskanılan bir medya yöneticisi oldu.
Hürriyet ekolünden gelenlerin, “Asparagas ustası” diye burun kıvırması, yakın dostlarının, “Biraz da abartırdı!” küçümsemelerini duysa da, hiç önemsemedi.
Biliyordu ki; Kapalı kapılar arkasında konuşanlar, yaptıklarının hayalini bile kuramayanlardı.
Elinden tuttuğu gazeteci sayısını kendisi de hatırlamaz ama, bizzat o gazetecilerin bazıları tarafından ihanete uğrayan da yine o oldu.
Biliyordu ki; Gölgesinde gazetecilik yapanlar, o gölgeden ayrılınca Bab-ı Ali sıcağında kavrulacaklardı.
Kavruldular da…
60 yaşındaki gazetecinin belediye muhabirliği yaptığı dönemde, 29 yaşında başına geçtiği gazeteyi 1 milyon sattıran Rahmi Turan’dı.
Asparagas ve Rahmi Turan ismini aynı kadrajda göstermeye çalışanların da elleri boş değildi elbette!
Tan macerası ve Günaydın’da bazen doz aşımı magazin haberlerine imza atsa da, Rahmi Turan’ın bu gazetecilik deneyiminin sosyolojik bir gerçeklik içerdiğinden hiç söz etmediler.
Tiraj biraz da böyle bir şeydi.
Daha da ötesi;
12 Eylül sonrası dönemin siyasi yasakları nedeni ile gazeteler mecburen magazine yönelmişti.
Düşünün;
Demirel’e, Demirel denilemeyen, “BİR BİLEN” diye yazılarak tarif edilen bir dönemdi o.
Ne yazdıysa, kalbinden yazdı Rahmi Turan.
Hiçbir güç odağından talimat almadan.
Neredeyse, herkesin koro halinde, “YAŞASIN HDP” dediği bir zamanda, “HDP’ye oy verilmez. Onlar PKK’yı destekliyor” diye yazabilen ender kalemlerden birisi yine o oldu.
Velhasıl;
Rahmi Turan’ın tokmağının kaldıracı, yalnızca vicdanı oldu…