Beni Olgunlaştıran Annelik Değil! 

İşte Deniz Akkaya'nın Sabah gazetesinde çıkan röportajındaki bölüm:

Efe Önbilgin'le ilişkisi de çok konuşuldu, bir ayrılıp bir barıştığı halde ondan çocuk sahibi olması da! 'Efe çocuğu istemiyor, Deniz Efe'ye rağmen doğuruyor' lafları da dahil, haklarında söylenmeyen şey kalmadı. Deniz Akkaya aslında hiçbir şeyin öyle göründüğü gibi olmadığını anlattı.

- Anne Deniz Akkaya'yı merak ediyorum...

- İnsanın kendinden üçüncü tekil şahıs gibi bahsetmesi çok tuhaf aslında. Benim anlatmam da ne kadar tarafsız olacak bilmiyorum ama... Bence çok iyi bir anne oldum! Ama kendi beklentilerimden farklı bir anne portresi de koymadım ortaya...

- Ne demek o?

- Bir kere evhamlı bir anne olmadım, evhamlı bir tip de değildim zaten. Çok sert bir anne babayla büyüdüğüm için kesinlikle bunun tersi bir anneyim diyebilirim...

- Çok sert anne-baba derken?

- Babamla annem çok kuralcı insanlardı. Benim niyetim böyle bir anne olmak değil. Tam da hayal ettiğim, hayalini kurduğum, üzerinde çalıştığım anne modelini hayata geçirebildim özet olarak. Tabii ki Ayşe şu anda yedi aylık. Büyüdükten sonra bu hayallerim, planlarım değişecektir çünkü beni nasıl bir çocuk ve nasıl bir genç kız bekliyor bilmiyorum! (gülüyor)

- Kızınızla nasıl bir ilişki hayal ediyorsunuz?

- Bizim hep çok mesafeli bir anne-kız ilişkimiz vardı, ben Ayşe'yle öyle olmak istemiyorum. Arkadaşlık kurabilen annekızlara her zaman çok özenirim, o yüzden hep bir kız çocuğu istedim. Bir an önce Ayşe o yaşlara gelsin istiyorum. Mesela neden ebeveynler hep çocukları piyano çalsın isterler? Çünkü kendileri çalamamıştır. (gülüyor) Keza ben de çalmadım, isterim ama zorlamayacağım onu. Tek zorlayacağım şey spor olabilir. Çünkü spor yapmak, insanı bir sürü kötü şeyden uzak tutuyor, onun çok bilincinde bir çocuktum ben.

- Annelikten önce/annelikten sonra diye ikiye bölünüyor mu hayat, değişiyor mu?

- Değişti tabii, değişmemesi zaten çok acayip olurdu. Bir kere artık bireysel yaşamıyorsun, bir başkası için de yaşıyorsun. Ama önemli olan ne biliyor musun? Ben değişmedim! Türkiye'de bazı insanların, anneliğin arkasına sığındığını, gizlendiğini düşünüyorum açıkçası...

- Nasıl yani?

- Anne şunu yapmaz, anne bunu yapmaz, anneye bu sorulmaz, anneyle bunlar konuşulmaz... Hayır öyle değil; anneliği böyle kalıplara sokmak yanlış. Ayşe nasıl bir anne isterdi, hep uzun uzun onu düşünüyorum ben. Plastik, didaktik konuşan, anne olmanın arkasına gizlenen, heyecanlarının, çılgınlıklarının üzerine yorgan çekmeye çalışan bir annesi olmasını istemezdi eminim. Ben de öyle bir anne olmak istemiyorum.

- 'Eskiden neysem oyum,' diyorsunuz...

- Tabii, ben anne olmadan önceki halimden çok memnundum. Sadece anne olmadan önce olgunlaşmak önemli.

KÂBUS GÖRDÜĞÜMDE BENİMLE UYANIYOR

- Annelik olgunlaştırıyor mu gerçekten?

- Ben anne olmadan önce olgunlaşmaya başlamıştım zaten, anneliğin bana kattığı bir şey değil olgunlaşmak... 10 Aralık sabahı kızım 02:30'da doğdu, saat 03:00'te de ben olgun bir insan oldum gibi bir durum yok yani! (gülüyor) Hamile kalmadan bir süre önce, kendimle ilgili kararlar almıştım. Ben karar aldım mı, onları kararlılıkla hayata geçiren biriyimdir. An be an, gün be gün karar değiştiren biri olmadım hiç. Yani beni olgunlaştıran şey annelik değil; olgunlaşmak ancak anneliği yaratır diye düşünüyorum.

- Annelik fikri korkutmadı mi sizi hiç?

- Hiç korkutmadı. Hamilelik çok enteresan bir dönem. Kendi vücudunla başka bir canı beslemeye başlıyorsun ve onla dokuz ay aynı çatı altında birlikte yaşıyorsun. Bu çok ilginç bir ilişki. Kimseyle, kocanızla bile kuramayacağınız bir ilişki. Ben Amerika'da hamilelik kursuna gittim, çok şey öğrendim, uyguladım. Her gece uzun uzun Ayşe'yle konuştum. O kadar iyi geldi ki, şimdi çok enteresan bir ilişkimiz var Ayşe'yle...

- Nasıl bir ilişki?

- Mesela ben kâbus gördüğümde, benimle birlikte uyanıyor Ayşe. Hissediyoruz birbirimizi yani...